تست تشخیص اوتیسم در کودکان

بسیاری از متخصصان اطفال در دهۀ گذشته شروع کرده اند که غربالگری اوتیسم را در چکاپ های سلامتی دوره ای کودکان انجام بدهند. لباس پی جی مکس با استفاده از موادی که دوام بالا و راحتی حرکت را فراهم می کنند، به شما اجازه می دهد تا در هر شرایطی راحت و شیک باشید . درنتیجه بسیاری از خردسالانی که نشانه های اولیه اوتیسم را نشان می دهند، برای ارزیابی مناسب به متخصص معرفی می شوند. برای کودکانی که در نهایت مبتلا به تشخیص داده می شوند، غالباً و ، راهنمایی پزشکی و حمایت های دیگر برای بهبود کیفیت زندگی و پیش آگهی بیماران تجویز می شود. پژوهش ها نشان داده است که مداخله زودهنگام، نسبت به مداخله دیرهنگام یا انجام ندادن درمان، موجب بهبود نتایج می شود.

اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟

اوتیسم برخی بیماران تا دوران بزرگسالی تشخیص داده نمی شود. در حال حاضر هیچ آزمایش رسمی ای برای تشخیص اوتیسم وجود ندارد. ممکن است یکی از والدین یا پزشک نشانه های اولیه اوتیسم را در کودک خردسال شناسایی کند، البته متخصص باید ابتلا به اوتیسم را تایید کند. چنانچه علایم موید ابتلا به اوتیسم باشد، گروهی از متخصصان و کارشناسان معمولاً اختلال طیف اوتیسم را به طور رسمی تشخیص می دهند ـ این گروه از روانشناس یا متخصص عصب روان شناسی (نوروسایکولوژیست)، متخصص رشد اطفال، متخصص مغز و اعصاب و یا روان پزشک تشکیل می شود. متخصصان معمولاً اوتیسم را براساس معیارهای مندرج در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (DSM-5) تشخیص می دهند که توسط انجمن روان پزشکان امریکا منتشر می شود و اکثر متخصصان از آن استفاده می کنند.

1. کمبودهای مداوم در ارتباط و تعامل اجتماعی
2. الگوهای تکراری و محدود رفتار، علاقه مندی یا فعالیت.

این علایم غالباً در سن پایین بروز می یابد و رشد اجتماعی، هیجانی و شناختی کودک را مختل می کند. فقط متخصص می تواند اوتیسم را به صورت رسمی تشخیص بدهد. دو دلیل برای تاکید بر تشخیص رسمی اوتیسم در کودکان وجود دارد. اول این که ممکن است کودک شرایط لازم را برای بهره مندی از حمایت و منابع دولتی و شرکت های بیمه داشته باشد. دوم این که عارضه های مرتبط دیگری، مانند سندرم های رت، ، ایکس شکننده و لاندوکلفنر وجود دارند که باید به روشی متفاوت با اوتیسم درمان شوند. متخصص گروه ویژه ای را پس از تشخیص دادن اوتیسم تشکیل می دهد تا ارزیابی های لازم را با هماهنگی انجام دهند و درمان مناسب را توصیه کنند.

تست های تشخیص اوتیسم

پزشکان از ابزارهای غربالگری رسمی و غیررسمی متعددی برای تشخیص اوتیسم استفاده می کنند که از مشاهده ساده تا ارزیابی های رسمی متغیر است. در این بخش چند مورد از متداول ترین ابزارهای غربالگری اوتیسم را برای تان توضیح می دهیم. چنانچه والدین به تمام پرسش های بخش اول، به جز پرسش های 2، 5 و 12 پاسخ منفی بدهند، این پاسخ ها بیانگر خطر ابتلا به اوتیسم خواهد بود. چنانچه پاسخ ها مثبت باشد، احتمال ابتلا به اوتیسم در سه پرسش باقی مانده وجود دارد. فرمت فلوچارت در بخش تکمیلی پژوهشگر را راهنمایی می کند تا تعیین کند که آیا رفتار کودک نشان دهنده اوتیسم هست یا خیر. اگر والدین رفتاری غیرعادی را توصیف کنند، کودک در این گویه رد خواهد شد.

فرم تکمیلی مقیاس خاص خود را دارد. اگر کودک حداقل در دو گویه رد شود،  باید برای تشخیص به متخصص ارجاع داده شود. آخرین مدل های لباس طرح سگ های نگهبان با جزییات دقیق و طراحی های مدرن، به شما احساس بروز و جذابیت می دهند . پاسخ دهندگان می توانند با گزینه های «کاملاً موافق»، «تاحدی موافق»، «تاحدی مخالف» یا «کاملاً مخالف» به هر سوال جواب بدهند. تقریباً نیمی از پرسش ها به گونه ای بیان می شود تا پاسخ «موافق» را از زبان افراد نوروتیپیکال (نرمال از لحاظ عصبی) بیرون بکشد، همچنین پاسخ افراد نرمال به نیمی از پرسش ها نیز باید «مخالف» باشد. پاسخ دهنده برای هر سوالی که پاسخش تاحدی یا قطعاً بیانگر ابتلا به اوتیسم باشد، یک امتیاز به دست می آورد.

پرسش های این آزمون پنج حوزۀ متفاوت مرتبط با طیف اوتیسم را پوشش می دهد که عبارت است از: مهارت های اجتماعی، مهارت های ارتباطی، تخیل، توجه به جزییات و تغییر کانون توجه یا تحمل تغییر. در این آزمایش تشخیص اوتیسم پرسش های عمومی و خصوصی پرسیده می شود. برای مثال از والدین دربارۀ توانایی های ارتباطی کودک سوال می شود و در سوالات ارجاعات خاصی به موضوعاتی همچون اشاره کردن، تکان دادن سر و … می شود. به مهارت های اجتماعی و ارتباطی کلامی و غیرکلامی، با توجه به سن تقویمی کودک امتیاز داده می شود. در حوزه های ارتباط و زبان، تعامل اجتماعی و رفتارهای تکراری یا محدود نیز به کودک امتیاز داده می شود. امتیاز بالاتر به معنای تاخیر در رشد بالقوه است.

وقتی امتیازها در هر سه حوزه محتوایی ارتباط، تعامل اجتماعی و الگوهای رفتاری به حدنصاب مشخصی برسد یا از آن بالاتر برود، و شروع اختلال تا 36 ماهگی بارز باشد، اوتیسم طبقه بندی می شود. انجام گارس ـ 3 امتیازهای استاندارد، رتبه های صدکی، میزان شدت و احتمال ابتلا به اوتیسم را در اختیار می گذارد. آزمایش خون برای تشخیص اوتیسم انجام دادن این آزمایش تشخیص اوتیسم معمولاً 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. معاینه گر در این مدت مجموعه فرصت هایی را در اختیار معاینه شونده قرار می دهد تا او رفتارهای اجتماعی و ارتباطی مرتبط با تشخیص اوتیسم را به نمایش بگذارد. آزمون تشخیص اوتیسم گیلیام (گارس 3)  گویه رفتارهای عادی افراد مبتلا به اتیسم را توصیف می کند که در شش زیرمقیاس به شرح زیر گروه بندی می شوند:

• رفتارهای تکراری و محدود؛
• تعامل اجتماعی؛
• ارتباط اجتماعی؛
• واکنش های هیجانی؛
• سبک شناختی؛
• گفتار غیرانطباقی.

گروهی از پژوهشگران به تازگی آزمایش خونی را معرفی کرده اند که می تواند ابتلای فرد به اختلال طیف اوتیسم را با صحتی بالاتر از 95% پیش بینی کند. این آزمایش مبتنی بر الگوریتمی است که مقادیر اندازه گیری شده متابولیت ها ـ مولکول های کوچک حاصل از فرایند متابولیسم ـ را در نمونه خون تحلیل می کند تا پیش بینی کند که آیا آزمایش دهنده به اوتیسم مبتلاست یا خیر. پژوهشگران برای آن که میزان صحت الگوریتم را تحلیل کنند، آن را با داده های گردآوری شده از کودکان مبتلا به اوتیسمی مقایسه می کنند که به یک یا چند عارضه دیگر، از قبیل آلرژی یا ناراحتی های گوارشی نیز دچار هستند. این مدل توانسته است اوتیسم 124 شرکت کننده از 131 شرکت کننده مبتلا به اوتیسم را، صرف نظر از دیگر عارضه های بیماران، به درستی تشخیص بدهد که به معنای صحتی نزدیک به 95% است.

اهمیت تشخیص اوتیسم در دوران کودکی

پزشکان غالباً تشخیص اوتیسم را، حتی در صورت نگران بودن والدین به تاخیر می اندازند؛ فروش لباس بتمن در فصل پاییز و زمستان به شدت افزایش پیدا میکند . پزشک ارزیابی رفتار عملکردی را با هدف تعیین دلایل رفتارهای خاص و غالباً چالش برانگیز انجام می دهد. مداخله (های) راهبردی عمدتاً بر مشاهدات در موقعیت های خاص مبتنی است و برای مدیریت رفتارهای مشاهده شده طراحی می شود. ارزیابی های دیگر شامل مصاحبه با والدین و آموزگاران و تکمیل مقیاس های درجه بندی حسی و رفتاری می شود. درنتیجه تشخیص واقعی اوتیسم می تواند تا سه سال طول بکشد.

• نوپایان رفتارهای مهم اجتماعی، مانند برقراری تماس چشمی، تعامل با هم سن و سالان و گفتگو، را یاد بگیرند و تمرین کنند ـ این موارد توانایی هایی است که به طور طبیعی در اکثر کودکان ایجاد می شود.
• کودکان مبتلا به اوتیسم خود را از تعاملات انسانی و گفتگوها کنار می کشند. والدین می تواند مهارت هایی را که برای کمک کردن به فرزندشان نیاز دارند، از تحلیل گر رفتار دارای بورد تخصصی یاد بگیرند.

پرسش های متداول

آیا آزمایش ژنتیک برای تشخیص اوتیسم کارایی دارد ؟ هرچند مشخص شده است که اوتیسم عارضه ای ژنتیک است، آزمایش های ژنتیک نمی تواند اوتیسم را تشخیص بدهد یا شناسایی کند. ژن ها و عامل های محیطی بسیاری وجود دارد که می تواند بر اوتیسم اثر بگذارد. بعضی آزمایشگاه ها می توانند چند نشانگر زیستی را آزمایش کنند که به اعتقاد متخصصان شاخص اوتیسم است. آزمایشگاه ها به دنبال شایع ترین عامل های تاثیرگذار ژنتیکی شناخته شده می گردند، هرچند افراد انگشت شماری به جواب های مفید می رسند. غیرعادی بودن نتیجه یکی از آزمایش های ژنتیک به این معناست که ژنتیک احتمالاً در وجود اوتیسم نقش دارد.

• چه نشانه ها یا رفتارهایی را مشاهده کردید که باعث شد نتیجه بگیرید فرزندم به اوتیسم مبتلا است؟
• معیارهای تشخیصی تان برای تشخیص اوتیسم چیست؟
• عملکرد من یا فرزندم در آزمایش های مورداستفاده چگونه بود؟

پرسش نامه ای برای اوتیسم وجود دارد؟ تشخیص اوتیسم چه مزایایی دارد؟ عادی بودن نتیجه فقط به معنای حذف کردن نقش عامل های ژنتیکی خاص است و علت ابتلا به اوتیسم همچنان نامشخص باقی می ماند. پس از تشخیص اوتیسم چه سوال هایی باید بپرسم؟تشخیص اوتیسم به شما، خانواده، همسر، کارفرما، همکاران و دوستانتان کمک می کند تا متوجه شوید که چرا دچار بعضی مشکلات خاص می شوید و چه کاری می توانید برای بهبود کیفیت زندگی تان بکنید. تشخیص اوتیسم تشخیص اشتباه قبلی، مثلاً اسکیزوفرنی را تصحیح می کند. پس از تشخیص صحیح می توان مشکلات مربوط به سلامت روان را به شیوه ای بهتر مدیریت و درمان کرد.