خالق ماندگارترین عکس فضایی درگذشت / عکس

به گزارش خبرگزاری دکتر شهاب، ویلیام آندرس (William Anders) فضانورد بازنشسته ناسا و یکی از نخستین انسان هایی که به دور کره ماه چرخید و عکس مشهور طلوع زمین (Earthrise) را در طول ماموریت «آپولو 8» در سال 1968 ثبت کرد، روز گذشته در 90 سالگی در سقوط یک هواپیمای کوچک در ایالت واشنگتن جان باخت.

به نقل از دکتر شهاب، «بیل نلسون» رییس ناسا با انتشار پستی از تصویر نمادین زمین در حال طلوع بر فراز افق ماه، به آندرس ادای احترام کرد و گفت که این خلبان سابق نیروی هوایی آمریکا یکی از پرمعنی ترین هدایایی را که هر فضانورد می تواند به بشریت تقدیم کند، اهدا کرد.

موزه میراث پرواز در نزدیکی برلینگتون واشنگتن که آندرس یکی از بنیان گذاران آن بود، تایید کرد که ویلیام آندرس در یک سانحه هوایی کشته شده است.

رسانه سیاتل تایمز به نقل از پسرش گِرِگ (Greg) گزارش داد که آندرس به تنهایی در حال هدایت آن هواپیما بوده که در سواحل جزیره جونز، بخشی از مجمع الجزایر سن خوان در شمال سیاتل سقوط کرده است.

سوابق حرفه ای 

ویلیام آندرس فارغ التحصیل آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده و خلبان نیروی هوایی این کشور، در سال 1963 به عنوان عضوی از گروه سوم فضانوردان به ناسا پیوست. او سرانجام در تاریخ 21 دسامبر 1968 به فضا رفت، زمانی که ماموریت «آپولو 8» در اولین ماموریت خدمه برای ترک مدار زمین و سفر 386 هزار کیلومتری به ماه از زمین بلند شد.

آندرس در کنار فرانک بورمن فرمانده آن ماموریت و جیمز لاول که با بورمن در ماموریت جمینای 7(Gemini 7) در سال 1965 پرواز کرده بود و بعداً فرماندهی ماموریت «آپولو 13» را برعهده گرفت، در واقع یک تازه کار بود.

ماموریت «آپولو 8» که در ابتدا برای سال 1969 برنامه ریزی شده بود، به دلیل نگرانی از اینکه روس ها برنامه های خود را برای سفر به مدار ماه تا پایان سال 1968 سرعت می بخشند، به جلو کشیده شد. این تعجیل به خدمه تنها چند ماه فرصت داد تا برای این ماموریت تاریخی اما بسیار پرخطر آموزش ببینند.

این فضاپیما با موشک ساترن5 (Saturn V) به فضا پرتاب شد، موشک عظیمی که قبلاً هرگز در پرواز سرنشین داری استفاده نشده بود و فقط دو بار آزمایش شده بود. ساترن5 وظیفه داشت ورود و خروج ایمنی از مدار ماه داشته باشد. شکست در این ماموریت به معنای برخورد فضاپیما با سطح ماه یا گیر افتادن آن در مدار ماه برای همیشه بود.

رصد زمین از ماه

آندرس 40 سال بعد در مرور خاطرات این ماموریت اذعان کرد که اگرچه از موفقیت این ماموریت اطمینان قلبی داشت، اما واقعیت این بود که 33درصد احتمال داشت که دیگر هرگز به زمین بازنگردند.

هنگامی که «آپولو 8» در شب کریسمس به ماه رسید و در 10 گردش خود در به دور ماه، سراسر جهان و بیش از یک میلیارد مخاطب تلویزیونی را با مخابره اولین تصاویر از سطح ماه مجذوب کرد، آن دلهره به پیروزی بزرگی تبدیل شد.

آندرس در سمپوزیومی در سال 2009 گفت: «بخش مهمی از این ماموریت، عکاسی از ماه بود، اما بعد از گردش سوم، ماه برایمان خسته کننده شده بود، چراکه چیزی جز حفره های متعدد روی سطح آن وجود نداشت. سرانجام هنگامی که زمین شروع به بالا آمدن از افق ماه کرد، تمرکز فضانوردان به طور ناگهانی به آن تغییر کرد. آندرس در سال 2015 به مجله فوربس گفت: من، لاول و بورمن ناگهان گفتیم «به آن نگاه کن». سیاره زیبا، رنگارنگ و زیبای ما از افق زشت ماه بیرون می آمد».

آندرس سرانجام با استفاده از یک لنز بلند و فیلم رنگی، عکسی را گرفت که اکنون با نام «طلوع زمین»(Earthrise) شناخته می شود. این تصویر که به وضوح زیبایی زمین را در وسعت فضا به تصویر می کشد، یکی از تاثیرگذارترین عکس های تاریخ به حساب می آید که در مقیاس گسترده ای به الهام بخشیدن به جنبش زیست محیطی نسبت داده می شود.

این سه فضانورد سه روز بعد در اقیانوس آرام به عنوان قهرمانان ملی مورد استقبال قرار گرفتند و به عنوان «مردان سال» مجله تایم نیز انتخاب شدند.

ماموریت آنها راه را برای اولین فرود روی ماه توسط ماموریت «آپولو 11» که هفت ماه بعد انجام شد، هموار کرد و پیروزی ایالات متحده را در مسابقه فضایی در دوران جنگ سرد با شوروی تضمین کرد. همچنین به دلیل بالا بردن روحیه ملی آمریکایی ها در پایان یکی از آسیب زاترین سال های این کشور که در آن آمریکایی ها از جنگ در ویتنام و شورش ها و ترورها در داخل کشور به ستوه آمده بودند، تحسین شد.

زندگی نامه ویلیام آندرس

ویلیام آلیسون آندرس در 17 اکتبر 1933 در هنگ کنگ که در آن زمان تحت سلطه بریتانیا بود، به دنیا آمد. خانواده اش مدت کوتاهی پس از تولدش به آناپولیس مریلند نقل مکان کردند، اما بعداً به چین بازگشتند، جایی که آندرس پس از حمله ژاپنی ها به نانکینگ به همراه مادرش به فیلیپین گریخت.

او مدرک مهندسی برق را از آکادمی نیروی دریایی در آناپولیس دریافت کرد و در اسکادران های رهگیر نیروی هوایی که چالش های دفاع هوایی ایالات متحده در شوروی را رصد می کردند، خدمت کرد.

وی پس از ماموریت «آپولو 8»  هرگز به فضا نرفت و در شورای ملی هوانوردی و فضایی خدمت کرد. او در سال 1975 توسط رییس جمهور جرالد فورد به عنوان اولین رییس کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای و سپس به عنوان سفیر در نروژ منصوب شد.

او همچنین سمت های مختلف شرکتی را در شرکت های جنرال الکتریک و تکسترون قبل از خدمت به عنوان رییس و مدیر اجرایی شرکت جنرال داینامیک در اوایل دهه 1990 داشت.

آندرس در سال های آخر عمرش نیز سرپرستی یک گروه بشردوستانه برای آموزش و محیط زیست را بر عهده داشت.

او و همسرش والری که در سال 1955 با هم ازدواج کرده بودند، شش فرزند دارند.

در دهه های پس از ماموریت «آپولو 8» آندرس و لاول که اکنون 96 سال دارد و بورمن که سال گذشته در سن 95 سالگی درگذشت، هر ساله در جشن های سالگرد این ماموریت شرکت می کردند.
آندرس در سالیان اخیر که بحث در مورد ارسال فضانوردان به ماه و حتی به مریخ بالا گرفته است، ابراز امیدواری کرده بود و گفته بود: «زمانی که ما درنهایت نحوه سفر به مریخ را بفهمیم، می توانیم این کار را انجام دهیم، نه به عنوان اینکه آمریکا، چین یا هر کشور دیگری را شکست می دهد یا چیزهای احمقانه ای مانند آن، بلکه می توانیم این کار را به عنوان انسان هایی که از سیاره مادری خود به سیاره دیگری می روند، انجام دهیم».

227227