رسم و رسوم عجیب دنیا

جهان ما سرشار از تنوع فرهنگی و آداب و رسومی است که گاهی برای ساکنان یک منطقه کاملاً عادی و روزمره به نظر می رسند اما از دیدگاه مردمان سایر نقاط دنیا عجیب غیرقابل درک و حتی گاهی تکان دهنده هستند. این تفاوت ها ریشه در تاریخ باورها شرایط جغرافیایی و تعاملات انسانی در طول قرن ها دارند و هر سنت داستانی از گذشته یک ملت را با خود حمل می کند. کنجکاوی درباره این رسوم عجیب جهانی دریچه ای به سوی شناخت عمیق تر فرهنگ های مختلف می گشاید و ما را با لایه های پنهان هویت ملت ها آشنا می سازد. در این گستره وسیع از سنت های بشری برخی صرفاً غیرمعمول یا جالب توجه اند و برخی دیگر به دلیل ماهیت خطرناک یا غیرانسانی خود در دسته وحشتناک ترین رسوم جای می گیرند. کاوش در این آداب و آیین های متفاوت نه تنها به درک بهتر تنوع انسانی کمک می کند بلکه ما را به تفکر درباره چگونگی شکل گیری باورها و تأثیر آن ها بر زندگی فردی و اجتماعی وامی دارد.

سنت های عجیب کشورهای مختلف

در گوشه و کنار جهان سنت ها و آیین هایی وجود دارند که شاید برای مردم بومی بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره باشند اما از دیدگاه افرادی که با آن فرهنگ بیگانه هستند بسیار عجیب و غیرمعمول به نظر می رسند. این سنت ها اغلب ریشه در باورهای قدیمی تاریخ یا شرایط اجتماعی و محیطی خاص دارند و تنوع شگفت انگیز فرهنگ بشری را به نمایش می گذارند. از مراسم ساده ای که برای خوش شانسی انجام می شوند تا فستیوال های بزرگ و پرهیاهو هر کدام بخشی از هویت یک ملت را تشکیل می دهند.

رسم افتادن دندان

افتادن دندان های شیری در کودکان اتفاقی جهانی است اما نحوه برخورد با این پدیده در فرهنگ های مختلف تنوع جالبی دارد. در برخی نقاط جهان مانند یونان رسم بر این است که دندان افتاده کودک را روی سقف خانه پرتاب می کنند. این کار با این باور انجام می شود که دندان جدید محکم و سالم رشد خواهد کرد. در برخی دیگر از فرهنگ ها دندان زیر بالش کودک گذاشته می شود تا موجودی خیالی مانند پری دندان آن را برداشته و در ازای آن پول یا هدیه ای قرار دهد. این تفاوت ها در یک اتفاق ساده بیولوژیکی نشان دهنده گستره باورها و رسوم در میان ملت های مختلف است.

فستیوال پرش از روی نوزادان در اسپانیا

در روستای کاستریلو ده مورسیا در اسپانیا هر ساله فستیوالی به نام «ال کولاچو» (El Colacho) برگزار می شود که شامل پرش از روی نوزادان است. در این مراسم مردانی با لباس های رنگارنگ و شمایل شیطان در خیابان ها می دوند و در نهایت از روی ردیفی از نوزادان که روی تشک هایی دراز کشیده اند می پرند. این سنت که قدمت آن به قرن هفدهم باز می گردد با هدف دور کردن ارواح شیطانی از نوزادان و پاک کردن آن ها از گناه اولیه انجام می شود. اگرچه این رسم ممکن است خطرناک به نظر برسد اما به بخشی جدایی ناپذیر از هویت فرهنگی این منطقه تبدیل شده است.

استفاده نکردن از جوهر قرمز برای نوشتن در کره جنوبی

در کره جنوبی استفاده از جوهر قرمز برای نوشتن نام افراد زنده تابو محسوب می شود و از آن پرهیز می کنند. این باور ریشه در گذشته دارد که در آن از جوهر قرمز برای نوشتن نام مردگان در دفاتر خانوادگی یا سنگ قبرها استفاده می شده است. به همین دلیل نوشتن نام یک فرد زنده با جوهر قرمز به نوعی پیش بینی مرگ یا بدشانسی برای او تلقی می شود. این سنت نشان دهنده اهمیت رنگ ها و نمادها در فرهنگ کره ای و ارتباط آن ها با مفاهیم زندگی و مرگ است.

سنت عجیب برزیلی ها برای پذیرش اجتماعی

در میان قبیله ساتاره ماوه در منطقه آمازون برزیل پسران جوان برای ورود به دنیای بزرگسالی و اثبات شجاعت خود مراسمی دردناک را پشت سر می گذارند. آن ها دست های خود را در دستکش هایی که پر از مورچه های گلوله ای (Bullet Ants) هستند فرو می کنند. نیش این مورچه ها فوق العاده دردناک است و این испыта باید چندین بار تکرار شود. تحمل این درد شدید نمادی از قدرت تحمل و آمادگی برای مسئولیت های زندگی بزرگسالی در این قبیله محسوب می شود و جایگاه اجتماعی فرد را تعیین می کند.

فستیوال پذیرایی از میمون ها در تایلند

در شهر لوپبوری تایلند هر سال فستیوالی برگزار می شود که در آن از میمون ها پذیرایی می شود. در این فستیوال مقادیر زیادی میوه سبزیجات و غذاهای دیگر روی میزهایی چیده می شوند تا میمون هایی که در منطقه زندگی می کنند از آن ها تغذیه کنند. این سنت به پاس قدردانی از میمون ها انجام می شود چرا که آن ها به دلیل حضورشان در منطقه گردشگران زیادی را به لوپبوری جذب می کنند و به اقتصاد محلی کمک می کنند. این فستیوال نشان دهنده رابطه خاص انسان و طبیعت در این فرهنگ و اهمیت حیوانات در باورهای محلی است.

فستیوال پرتاب گوجه در اسپانیا

یکی از مشهورترین فستیوال های عجیب دنیا «لا توماتینا» (La Tomatina) است که هر سال در شهر بونول اسپانیا برگزار می شود. در این فستیوال هزاران نفر از سراسر جهان گرد هم می آیند تا در یک جنگ بزرگ گوجه فرنگی شرکت کنند. شرکت کنندگان به یکدیگر گوجه پرتاب می کنند و خیابان ها به دریایی از گوجه تبدیل می شوند. ریشه این فستیوال به دهه ۱۹۴۰ باز می گردد و اگرچه هدف اولیه آن مشخص نیست اما امروزه به یک رویداد شاد و پرهیاهو تبدیل شده که صرفاً برای تفریح و سرگرمی برگزار می شود.

سنت پولترابند برای ازدواج در آلمان

در آلمان سنت پیش از عروسی به نام «پولترابند» (Polterabend) وجود دارد که در آن مهمانان ظروف چینی را می شکنند. این مراسم چند روز قبل از عروسی برگزار می شود و دوستان و خانواده عروس و داماد گرد هم می آیند و بشقاب ها گلدان ها و سایر اشیاء چینی را به زمین می اندازند و می شکنند. پس از آن عروس و داماد باید با همکاری یکدیگر قطعات شکسته را جمع آوری کنند. این سنت نمادی از اتحاد زوجین در مواجهه با مشکلات و چالش های زندگی مشترک است و اعتقاد بر این است که شکستن چینی بدشانسی ها را دور می کند.

رسم هاکا در نیوزیلند

هاکا (Haka) نوعی رقص سنتی و فریاد گروهی است که توسط مردم مائوری بومیان نیوزیلند اجرا می شود. این رقص شامل حرکات قدرتمند بدن کوبیدن پاها فریادهای بلند زبان درآوردن و حرکات صورت است. هاکا به طور سنتی در میدان های جنگ برای ترساندن دشمن در مراسم و جشن ها برای خوش آمدگویی یا ابراز احترام و همچنین در مناسبت های مهم دیگر اجرا می شود. امروزه تیم ملی راگبی نیوزیلند آل بلکس پیش از مسابقات خود هاکا اجرا می کنند که نمادی از قدرت اتحاد و میراث فرهنگی آن هاست.

نوشیدنی کاوا برای خوش آمدگویی در فیجی

در جزایر فیجی و سایر نقاط اقیانوس آرام نوشیدنی سنتی به نام «کاوا» (Kava) برای خوش آمدگویی به مهمانان و در مراسم اجتماعی سرو می شود. این نوشیدنی از ریشه گیاه کاوا تهیه می شود و دارای خواص آرام بخش است. مراسم نوشیدن کاوا آداب خاصی دارد و با احترام زیادی انجام می شود. طعم کاوا تند و کمی تلخ است و می تواند باعث بی حسی موقت زبان و لب ها شود. این نوشیدنی نه تنها نمادی از مهمان نوازی است بلکه نقش مهمی در تعاملات اجتماعی و فرهنگی در این مناطق ایفا می کند.

رسم گریه کردن عروس های چینی

در برخی مناطق چین به ویژه در میان قوم توجیا عروس ها باید قبل از مراسم عروسی خود به مدت یک ماه گریه کنند. این رسم که «زو تانگ» نامیده می شود شامل گریه کردن عروس برای یک ساعت در روز است. پس از ده روز مادر عروس به او می پیوندد و در ده روز بعد مادربزرگ نیز اضافه می شود و سایر زنان خانواده نیز ممکن است به این گروه ملحق شوند. این گریه نه از روی غم بلکه نوعی ابراز خوشحالی عشق و قدردانی از خانواده است و بخشی مهم از آمادگی عروس برای ورود به زندگی جدید محسوب می شود.

رسم بستن پا ها در چین

رسم بستن پا (Foot Binding) یک سنت تاریخی در چین بود که طی آن پاهای دختران جوان را محکم می بستند تا از رشد آن ها جلوگیری شود و پاهایی کوچک داشته باشند. پاهای کوچک نمادی از زیبایی جذابیت و موقعیت اجتماعی بالا در زنان چینی محسوب می شد. این فرایند بسیار دردناک بود و اغلب منجر به تغییر شکل دائمی پا و مشکلات حرکتی برای زنان می شد. این سنت که برای حدود هزار سال رواج داشت در اوایل قرن بیستم به تدریج منسوخ شد و امروزه به عنوان یکی از رسوم عجیب و دردناک تاریخ شناخته می شود.

فستیوال ناگ پانچامی در هند

ناگ پانچامی (Nag Panchami) فستیوالی هندو است که در آن مارها به ویژه مار کبری پرستش می شوند. در این روز مردم به معابد مارها می روند و به آن ها شیر گل و هدایا تقدیم می کنند. در برخی مناطق مارگیران مارها را جمع آوری کرده و در طول فستیوال به نمایش می گذارند. این سنت با این باور انجام می شود که مارها موجوداتی مقدس هستند و پرستش آن ها باعث خوش شانسی و محافظت از خانواده در برابر نیش مار می شود. با وجود خطرناک بودن مارها گزارش ها حاکی از آن است که در طول این فستیوال کمتر کسی دچار آسیب می شود.

سنت سوراخ کردن بدن در هند

در برخی مراسم مذهبی در هند به ویژه در فستیوال تایپوسام (Thaipusam) که توسط هندوهای تامیل برگزار می شود سنت سوراخ کردن بدن به صورت گسترده انجام می شود. پیروان برای نشان دادن ارادت خود به خدای مورگان بخش های مختلف بدن خود مانند گونه ها زبان و پشت را با سیخ های فلزی یا قلاب سوراخ می کنند و اشیاء سنگین مانند کاوادی ( Kavadi – سازه ای تزئین شده) را حمل می کنند. این عمل با این باور انجام می شود که از طریق تحمل درد و ریاضت جسمی می توان به تزکیه نفس دست یافت و از خدا طلب برکت و کمک کرد.

مراسم سوزاندن ماهی ساردین در اسپانیا

در پایان برخی فستیوال ها و مراسم به ویژه در کارناوال ها در اسپانیا مراسمی نمادین به نام «دفن ساردین» (Entierro de la Sardina) برگزار می شود. در این مراسم یک ماکت بزرگ از ماهی ساردین در یک رژه حمل شده و در نهایت به آتش کشیده می شود. این سنت نمادی از پایان دوران جشن و شادی دفن کردن گذشته و آمادگی برای شروعی تازه (مانند آغاز فصل روزه داری مسیحی) است. سوزاندن ساردین به نوعی پاکسازی و دور کردن بدی ها نیز تلقی می شود.

رسم بایانیهان در فیلیپین

بایانیهان (Bayanihan) یک سنت قدیمی در فیلیپین است که نمایانگر روح همکاری و کمک متقابل در جامعه است. یکی از جلوه های مشهور این سنت کمک گروهی به جابه جایی خانه است. در گذشته که خانه ها اغلب از مواد سبک مانند بامبو و نی ساخته می شدند هنگامی که یک خانواده نیاز به جابه جایی داشت همسایگان و دوستان گرد هم می آمدند و خانه را به صورت فیزیکی بر روی دوش خود بلند کرده و به مکان جدید منتقل می کردند. این رسم نمادی قوی از همبستگی اجتماعی و کار گروهی در فرهنگ فیلیپینی است.

وحشتناک ترین رسم و رسوم موجود در جهان

در حالی که بسیاری از رسوم عجیب دنیا صرفاً غیرمعمول یا خنده دار هستند برخی دیگر ماهیت تاریک تر و وحشتناک تری دارند. این رسوم اغلب شامل آسیب رساندن به خود یا دیگران یا اعمالی هستند که از دیدگاه اخلاقی یا انسانی برای بسیاری قابل پذیرش نیستند. پرداختن به این رسوم ترسناک بخش دیگری از واقعیت تنوع فرهنگی و باورهای بشری را آشکار می سازد.

رسم مرگ تنها

در برخی جوامع سنتی و قدیمی به ویژه در شرایط سخت معیشتی رسم هایی وجود داشته که شامل رها کردن افراد سالخورده یا بیمار ناتوان برای مرگ می شد. به عنوان مثال در میان برخی قبایل اسکیمو در گذشته افراد پیری که دیگر قادر به تأمین معاش خود نبودند با احترام به مکانی دور برده شده و در آنجا تنها رها می شدند تا از سرما یا گرسنگی بمیرند. این عمل نه از روی بی رحمی بلکه گاهی به عنوان راهی برای کاهش بار بر دوش قبیله و حفظ بقای گروه در نظر گرفته می شد. این رسوم هرچند وحشتناک بازتاب دهنده شرایط سخت زندگی و اولویت های بقا در گذشته بوده اند.

رسم بریدن انگشت ها

در میان برخی قبایل به ویژه در جزایر اقیانوس آرام مانند قبیله دنی در اندونزی رسم بریدن انگشتان به عنوان نشانه عزاداری برای مرگ عزیزان وجود داشته است. زنان در این قبایل هنگام فوت یکی از بستگان نزدیک بخشی از انگشتان خود را می بریدند. این عمل با این باور انجام می شد که درد جسمی ناشی از بریدن انگشت به تسکین درد روحی ناشی از فقدان کمک می کند و همچنین نمادی از عمق غم و اندوه است. این رسم دردناک هرچند در حال حاضر کمتر رایج است اما نمونه ای از رسوم افراطی در ابراز سوگ در برخی فرهنگ هاست.

رسم آدمخواری

آدمخواری یا خوردن گوشت انسان یکی از وحشتناک ترین تابوهای جهانی است اما در طول تاریخ و حتی در دوران معاصر در میان برخی قبایل و جوامع خاص دیده شده است. دلایل آدمخواری متفاوت بوده از بقا در شرایط قحطی تا باورهای آیینی و مذهبی. به عنوان مثال در میان برخی قبایل خوردن بخشی از بدن فرد متوفی (معمولاً خاکستر یا استخوان های پودر شده مخلوط با غذا) به عنوان راهی برای حفظ روح فرد در میان خانواده و قبیله و جذب قدرت و دانش او انجام می شد. اگرچه آدمخواری آیینی امروزه بسیار نادر است اما وجود آن در تاریخ بشر یکی از تاریک ترین جنبه های رسوم انسانی را نمایان می سازد.

رسم راه رفتن روی ذغال

راه رفتن روی ذغال گداخته رسمی است که در فرهنگ های مختلف در سراسر جهان دیده می شود و اغلب بخشی از مراسم مذهبی یا آیین های گذار است. این عمل با این باور انجام می شود که فرد از طریق غلبه بر ترس و تحمل گرما به پاکسازی روحی اثبات ایمان یا کسب قدرت درونی دست می یابد. در حالی که ممکن است توضیحات علمی برای کاهش خطر سوختگی (مانند هدایت حرارت پایین ذغال یا وجود لایه نازکی از خاکستر) وجود داشته باشد اما از دیدگاه کسانی که به این عمل به عنوان یک آزمایش ایمان نگاه می کنند عبور بدون آسیب از روی آتش نشانه ای از حمایت نیروهای ماورایی است. هرچند این رسم خطرناک است اما ماهیت آن بسته به هدف و بستر فرهنگی متفاوت است؛ می تواند بخشی از یک فستیوال معنوی باشد یا در شرایط خاص ترسناک تلقی شود.

سنت های عجیب کشورهای مختلف چیست؟

سنت های عجیب کشورهای مختلف شامل آداب و رسومی است که در یک فرهنگ عادی محسوب می شوند اما برای دیگران غیرمعمول هستند مانند پرش از روی نوزادان در اسپانیا گریه عروس چینی یا پذیرایی از میمون ها در تایلند.

کدام کشورها عجیب ترین رسم و رسوم را دارند؟

بسیاری از کشورها رسوم عجیبی دارند. اسپانیا (پرش از روی نوزاد پرتاب گوجه) چین (گریه عروس بستن پا) هند (ناگ پانچامی سوراخ کردن بدن) و برخی قبایل در آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام نمونه هایی از کشورهایی با رسوم قابل توجه هستند.

وحشتناک ترین رسوم دنیا کدامند؟

وحشتناک ترین رسوم شامل اعمالی هستند که با آسیب یا خشونت همراهند مانند رسم بریدن انگشتان برای عزاداری آدمخواری آیینی در برخی قبایل گذشته یا رسم مرگ تنها برای افراد ناتوان در جوامع سنتی.

رسم پولترابند در کدام کشور انجام می شود؟

رسم پولترابند که در آن مهمانان پیش از عروسی ظروف چینی را می شکنند تا عروس و داماد با هم آن ها را جمع کنند در کشور آلمان انجام می شود.

چرا رسم بستن پا در چین مرسوم بود؟

رسم بستن پا در چین مرسوم بود زیرا پاهای کوچک در زنان نمادی از زیبایی ظرافت و موقعیت اجتماعی بالا محسوب می شد و این عمل برای دستیابی به این معیار زیبایی انجام می گرفت.

آیا رسم آدمخواری هنوز در جایی انجام می شود؟

آدمخواری آیینی یا گسترده امروزه بسیار نادر است. در گذشته در برخی قبایل منزوی دیده می شد اما گزارش های معتبر و تایید شده از آدمخواری به صورت یک رسم رایج در حال حاضر بسیار محدود است.