معرفی فیلم گذرگاه

فیلم «گذرگاه» عنوانی است که در ذهن مخاطب فارسی زبان دو اثر سینمایی کاملاً متفاوت را تداعی می کند: یکی درام روان شناختی آمریکایی Causeway محصول ۲۰۲۲ با بازی جنیفر لارنس و دیگری فیلم حماسی دفاع مقدس ایرانی گذرگاه تولید سال ۱۳۶۵. این مقاله به شما کمک می کند تا با هر دو جهان سینمایی آشنا شوید و فیلم مورد نظرتان را به درستی پیدا کنید. گاهی یک نام، دریچه ای به سوی دو دنیای کاملاً مجزا می گشاید؛ دنیایی پر از زخم های پنهان روحی و دیگری آغشته به حماسه و مقاومت در دل جنگ. هر دو فیلم با عنوان «گذرگاه»، مخاطب را به سفری عمیق و تأمل برانگیز دعوت می کنند، اما هر یک در مسیر و مقصدی متفاوت. برای علاقه مندان به سینما، تمایز قائل شدن بین این دو اثر و درک ماهیت هر یک، اهمیت ویژه ای دارد تا بتوانند بر اساس علایق و جستجوهای خود، به تماشای فیلمی بنشینند که روحشان را تغذیه می کند.

گذرگاه؛ یک نام و دو جهان سینمایی

واژه «گذرگاه» به خودی خود حس عبور، تغییر و دگرگونی را در بر دارد. این حس به طرز شگفت انگیزی هم در فیلم آمریکایی و هم در فیلم ایرانی نمود پیدا می کند، هرچند با روایتی کاملاً متمایز. برای مخاطبانی که به دنبال فیلم های جدید، به ویژه آثاری با حضور بازیگران سرشناس هالیوودی هستند، «Causeway» با محوریت جنیفر لارنس و مضامین روان شناختی اش، گزینه ای جذاب به نظر می رسد. در مقابل، دوستداران سینمای دفاع مقدس و تاریخ معاصر ایران، با شنیدن نام «گذرگاه» به یاد فیلم حماسی شهریار بحرانی می افتند که یادآور روزهای پرتب وتاب جنگ و رشادت های بی ادعا است. هدف ما در این نوشتار، بررسی جامع و کامل هر دو فیلم، تمایزگذاری دقیق میان آن ها و در نهایت، راهنمایی شما برای انتخابی آگاهانه است تا از سردرگمی احتمالی جلوگیری شود.

تماشای فیلم ها تجربه ای شخصی و عمیق است. با گذر از این «گذرگاه» اطلاعاتی، در هر مرحله به جزئیات بیشتری از این دو اثر می رسیم و در نهایت می توانیم با نگاهی جامع، به ارزش های هنری و پیام های هر یک پی ببریم. این دو فیلم، هر کدام به نوبه خود، روایتگر داستانی از انسان هایی هستند که در شرایط دشوار، به دنبال یافتن مسیر خود در زندگی هستند؛ یکی در پی التیام زخم های روحی پس از جنگی دور و دیگری در کوران مبارزه ای واقعی و ملموس در خاک وطن.

معرفی کامل فیلم گذرگاه (Causeway 2022) – روایت زخم های پنهان

«Causeway»، فیلمی است که در سکوت و با قدرتِ بازیگری، به اعماق روح انسان می کاود. این اثر نه تنها یک درام روان شناختی عمیق است، بلکه آینه ای تمام نما از چالش های بازگشت به زندگی عادی پس از تجربه های traumatizing را به تصویر می کشد. تماشاگر با لینزی، شخصیت اصلی فیلم، سفری پرفراز و نشیب را آغاز می کند؛ سفری برای پیدا کردن خود در میان خرده شیشه های گذشته ای که او را رها نمی کنند. این فیلم به آرامی اما با استحکام، مخاطب را به تفکر و همذات پنداری وامی دارد و او را درگیر سوالاتی عمیق درباره ی تروما، تنهایی و جستجو برای اتصال انسانی می کند.

شناسنامه و اطلاعات عمومی

فیلم «Causeway» محصول ۲۰۲۲، یک درام روان شناختی آمریکایی است که در ابتدا در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش درآمد و سپس از طریق پلتفرم Apple TV+ در دسترس مخاطبان قرار گرفت. کارگردانی این اثر بر عهده لیلا نوگباور بوده است و جنیفر لارنس در نقش لینزی و برایان تایری هنری در نقش جیمز، ایفاگر نقش های اصلی هستند.

• عنوان اصلی: Causeway
• عناوین فارسی: گذرگاه، مسیر میان آبی
• سال تولید و اکران: ۲۰۲۲ (اولین نمایش در ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ در جشنواره فیلم تورنتو؛ انتشار جهانی در ۴ نوامبر ۲۰۲۲ از طریق Apple TV+)
• کارگردان: لیلا نوگباور
• ژانر: درام روان شناختی
• بازیگران اصلی: جنیفر لارنس (در نقش لینزی)، برایان تایری هنری (در نقش جیمز)، لیندا ایمند، جین هودیشل، استیون مک کینلی هندرسون و راسل هاروارد.
• امتیازات و نظرات: این فیلم در وب سایت راتن تومیتوز امتیاز ۸۵٪ (بر اساس ۱۰۳ نقد) و در متاکریتیک امتیاز ۶۵ از ۱۰۰ (بر اساس ۳۳ نقد) را کسب کرده است که نشان دهنده نقدهای عموماً مثبت منتقدان، به ویژه برای بازیگری و فضاسازی، است.

داستان فیلم Causeway: بازگشت از جبهه نبرد زندگی

داستان «Causeway» حول محور لینزی، سربازی آمریکایی می گردد که پس از تحمل آسیب مغزی ناشی از انفجاری در افغانستان، به زادگاه خود در نیواورلئان بازمی گردد. لینزی که از آسیب های جسمی و روحی رنج می برد، تلاش می کند تا با زندگی غیرنظامی و عادی خود سازگار شود. او درگیر فرآیندهای توان بخشی است و در همین مسیر، با جیمز، یک مکانیک اتومبیل که خود نیز زخم های عمیق روحی و جسمی از گذشته حمل می کند، آشنا می شود. جیمز در یک تصادف رانندگی پای خود را از دست داده و خانواده اش را از دست داده است. این دو نفر، با وجود تفاوت های ظاهری، دردهای مشترکی دارند: هر دو تلاش می کنند تا با ترومای گذشته ی خود کنار بیایند و راهی برای ادامه زندگی پیدا کنند.

فیلم به آرامی رابطه ی این دو شخصیت را توسعه می دهد و نشان می دهد چگونه آن ها در کنار یکدیگر، پناه گاهی برای بیان دردهای سرکوب شده ی خود می یابند. لینزی در تلاش برای بازگشت به افغانستان است، نه به دلیل حس میهن پرستی، بلکه برای فرار از گذشته ی تلخ خانوادگی و ریشه هایی که او را در نیواورلئان نگه داشته اند. این فیلم به زیبایی به مضامین تروما (PTSD)، سرکوب عواطف، تنهایی، و جستجو برای رستگاری می پردازد. تماشاگر حس می کند که در این مسیر، لینزی و جیمز، هر دو در یک گذرگاه درونی قرار گرفته اند که برای عبور از آن، نیاز به مواجهه با عمیق ترین ترس ها و دردهایشان دارند.

بازیگران و تحلیل نقش ها

نقش آفرینی های قدرتمند بازیگران، ستون فقرات فیلم «Causeway» را تشکیل می دهد و به آن عمق و اعتبار می بخشد.

• جنیفر لارنس (لینزی): لینزی با هنرنمایی جنیفر لارنس، شخصیتی است که در سکوت، جهانی از درد را با خود حمل می کند. تماشای او که در هر قدم، زخم های روحی اش را پنهان می کند اما تلاش برای بهبودی در چشمانش موج می زند، تجربه ای عمیق و همذات پندارانه برای بیننده رقم می زند. لارنس به شکلی باورنکردنی، آسیب پذیری و قدرت درونی لینزی را در کنار هم به تصویر می کشد. او بدون نیاز به دیالوگ های پررنگ، تنها با نگاه ها، حرکات بدن و لحن صدایش، مخاطب را به عمق تروما و تلاش لینزی برای بازگشت به زندگی می برد. انتخاب های بازیگری او در این نقش، ستایش بسیاری از منتقدان را برانگیخته است.
• برایان تایری هنری (جیمز): برایان تایری هنری در نقش جیمز، مکمل بی نظیری برای لینزی است. او نقش مردی را بازی می کند که خود نیز با گذشته ای دردناک دست و پنجه نرم می کند. شیمی میان لارنس و هنری، نقطه ی قوت اصلی فیلم است. جیمز نه تنها یک دوست یا معشوق بالقوه، بلکه آینه ای است که لینزی می تواند در آن، بازتاب دردهای خودش را ببیند. همذات پنداری او با لینزی و توانایی اش در گوش دادن بدون قضاوت، او را به شخصیتی دوست داشتنی و قابل اتکا برای تماشاگر تبدیل می کند. بازی هنری، در کنار لارنس، لایه های جدیدی به داستان می افزاید و به بیننده این فرصت را می دهد که به مفهوم التیام از طریق ارتباط انسانی عمیق تر بیندیشد.

نگاهی به پشت صحنه و فرآیند تولید

ساخت فیلم «Causeway» مسیری پر چالش و طولانی را طی کرده است. پروژه در آوریل ۲۰۱۹ با اعلام حضور جنیفر لارنس و برایان تایری هنری آغاز شد و لیلا نوگباور سکان کارگردانی را به دست گرفت. تولید فیلم در تابستان ۲۰۱۹ در نیواورلئان، شهری با فضایی منحصر به فرد و پر رمز و راز، آغاز شد. اما مسیر تولید، همانند مسیر زندگی شخصیت های فیلم، خالی از موانع نبود. طوفان بری باعث توقف موقت فیلم برداری شد و پس از آن، همه گیری جهانی کووید-۱۹، بار دیگر تولید را به تعویق انداخت. این توقف ها و از سرگیری ها، تا تابستان ۲۰۲۱ ادامه یافت.

علاوه بر چالش های طبیعی و بهداشتی، پروژه با حواشی دیگری نیز دست و پنجه نرم کرد. در پی اتهامات وارده به اسکات رودین، یکی از تهیه کنندگان اصلی، او در آوریل ۲۰۲۱ از پروژه کنار گذاشته شد. همچنین، تیم نویسندگی نیز دستخوش تغییراتی شد و نام های مختلفی برای فیلم نامه نهایی اعلام گردید که در نهایت، سندرز، آتوسا مشفق و لوک گوبل به عنوان نویسندگان نهایی شناخته شدند. این فراز و نشیب های پشت صحنه، شاید به نوعی خود بازتابی از درگیری ها و چالش های درونی شخصیت های فیلم باشد که برای یافتن مسیر خود، از گذرگاه های دشواری عبور می کنند.

نقد و بررسی تخصصی: کاوش در روان انسان

«Causeway» فیلمی است که با رویکردی آرام، اما نافذ، به بررسی پیچیدگی های روان انسان می پردازد. یکی از برجسته ترین نقاط قوت فیلم، بازی های درخشان جنیفر لارنس و برایان تایری هنری است. آن ها به قدری در نقش هایشان غرق می شوند که تماشاگر به سختی می تواند آن ها را از شخصیت هایشان جدا ببیند. فضاسازی اتمسفریک نیواورلئان، با خیابان های نیمه تاریک و خانه های قدیمی، به خوبی حس دلتنگی و انزوای شخصیت ها را تقویت می کند و به تجربه ی بصری فیلم عمق می بخشد.

پرداخت به مضامین عمیق روان شناختی، مانند تروما، PTSD، و فرآیند التیام، با ظرافت و صداقت انجام شده است. فیلم از اغراق پرهیز می کند و به جای آن، بر جزئیات کوچک و لحظات تأثیرگذار تمرکز دارد که به تدریج لایه های درونی شخصیت ها را آشکار می سازد. کارگردانی لیلا نوگباور، با انتخاب قاب های بسته و تمرکز بر چهره ی بازیگران، به بیننده امکان می دهد تا احساسات پنهان لینزی را از نزدیک لمس کند.

«گذرگاه نگاهی قدرتمندانه به اثرات ماندگار تروما می اندازد، که به وسیله ی اجراهای گیرای جنیفر لارنس و برایان تایری هنری رهبری می شود.» این نقل قول از منتقدان، به درستی جوهر اصلی و نقاط قوت این فیلم را بیان می کند.

با این حال، برخی منتقدان، پایان بندی فیلم و چگونگی حل شدن ناگهانی برخی از گره های داستانی را نقطه ضعف احتمالی «Causeway» دانسته اند. سرعت تحول شخصیت ها در بخش پایانی، ممکن است برای برخی تماشاگران کمی غیرمنتظره و حتی ناتمام به نظر برسد. اما با این وجود، «Causeway» به دلیل پیام های ضدجنگ پنهان خود، تأکید بر اهمیت سلامت روان و توانایی انسان در یافتن ارتباط در دل تنهایی، فیلمی مهم و قابل تأمل است. این اثر دعوتی است به تأمل در زخم های پنهان، نه تنها در جنگ، بلکه در نبردهای درونی هر یک از ما و جستجو برای یافتن یک گذرگاه به سوی آرامش و بهبودی.

جوایز و افتخارات

«Causeway» با وجود دریافت نقدهای مثبت و تحسین عملکرد بازیگران، در مراسم جوایز بزرگ سینمایی، حضور پررنگی نداشته است. اما برایان تایری هنری برای نقش آفرینی قدرتمند خود در این فیلم، نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که نشان دهنده کیفیت بالای کار او و توجه آکادمی به این اثر است. این نامزدی به تنهایی اعتبار هنری فیلم را بالا برده و آن را در کانون توجه قرار می دهد.

معرفی کامل فیلم گذرگاه (فیلم ایرانی ۱۳۶۵) – حماسه و مقاومت در دوران جنگ

فیلم «گذرگاه» (۱۳۶۵)، نه تنها یک اثر سینمایی، بلکه نمادی از دوران پرافتخار دفاع مقدس در سینمای ایران است. تماشای این فیلم برای بسیاری از ایرانیان، فراتر از یک سرگرمی، بازگشتی به ریشه ها و یادآوری رشادت ها و از خود گذشتگی هایی است که در تاریخ این مرز و بوم ثبت شده است. این فیلم، دریچه ای است به سوی گذشته ای نه چندان دور، که در آن جوانمردی، ایمان و ایثار، راهگشای «گذرگاه های» دشوار بودند. شهریار بحرانی با ساخت این اثر، نه تنها یک داستان جنگی روایت می کند، بلکه به عمق عواطف و اراده ی انسان ایرانی در سخت ترین شرایط می پردازد.

شناسنامه و اطلاعات عمومی

فیلم «گذرگاه» محصول ۱۳۶۵، اثری ماندگار از سینمای دفاع مقدس ایران است که به کارگردانی شهریار بحرانی ساخته شد. این فیلم در زمان خود، به یکی از پربیننده ترین و موفق ترین آثار سینمای ایران تبدیل گشت و توانست قلب های بسیاری از مخاطبان را تسخیر کند.

• عنوان: گذرگاه
• سال تولید و اکران: ۱۳۶۵ (اکران در سینماهای ایران از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۵)
• کارگردان: شهریار بحرانی
• ژانر: دفاع مقدس، جنگی، درام
• بازیگران اصلی: خسرو ضیایی (در نقش ناصر)، عطاءالله سلمانیان (در نقش احمد)، مهرداد خوشبخت (در نقش قاسم)، اردلان شجاع کاوه (در نقش محمد)، مژگان بنی هاشمی (در نقش عاطفه)
• موفقیت در گیشه: «گذرگاه» در مجموع توانست بیش از ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار مخاطب جذب کند و از این رو، به عنوان یکی از پربیننده ترین فیلم های سینمای ایران در تاریخ اکران خود شناخته می شود. این آمار نشان دهنده استقبال گسترده مردم از این اثر حماسی و جایگاه ویژه ی آن در سینمای ملی است.

خلاصه داستان فیلم گذرگاه: ماموریتی در دل خطر

فیلم «گذرگاه» داستان چهار رزمنده جسور را روایت می کند: ناصر (خسرو ضیایی)، احمد (عطاءالله سلمانیان)، قاسم (مهرداد خوشبخت) و محمد (اردلان شجاع کاوه). آن ها برای یک عملیات گشت و شناسایی حساس، به جبهه های جنگ اعزام می شوند. ناصر، که به تازگی با عاطفه (مژگان بنی هاشمی) عقد کرده، حلقه ازدواجش را به او می دهد و با دلی سرشار از امید و وظیفه، راهی نبرد می شود.

گروه، با کمک یک راهنمای محلی، مسیر مخفی را برای رسیدن به هدف خود انتخاب می کنند. اما این مسیر، با شهادت راهنما توسط نیروهای عراقی، به بن بست می رسد. رزمندگان مجبور می شوند از راه اصلی ادامه مسیر دهند و با خطرات بیشتری مواجه شوند. مأموریت اصلی آن ها، انهدام یک پل تدارکاتی دشمن در مسیر یک گذرگاه استراتژیک است. این مأموریت با رشادت های فراوان و به خوبی انجام می گیرد، اما عواقب تلخی نیز در پی دارد.

قاسم و محمد که برای موفقیت عملیات از لباس مبدل عراقی ها استفاده کرده بودند، دستگیر و به جوخه اعدام سپرده می شوند. ناصر پس از اسارت و شکنجه های فراوان، به کمک دو سرباز عراقی ناراضی موفق به فرار می شود. احمد نیز در این میان فرار می کند و پس از مدتی، ناصر را در حالی که به دلیل جراحات و بیماری، مجهول الهویه شناخته شده است، نجات می دهد. ناصر به تدریج بهبود می یابد و در پایان، عاطفه حلقه ازدواج را دوباره به او هدیه می دهد، نشانه ای از امید، بازگشت و عشقی پایدار در دل سختی ها.

این داستان، نه تنها ابعاد نظامی و حماسی جنگ را به تصویر می کشد، بلکه به عمق احساسات، فداکاری ها و روابط انسانی در آن دوران می پردازد. هر صحنه از فیلم، با حسی از دلهره، امید و ایمان آمیخته شده است که تماشاگر را به سفری پرشور و تأثیرگذار در دل روزهای جنگ می برد.

بازیگران و نقش ها

بازیگران فیلم «گذرگاه» (۱۳۶۵) با هنرنمایی خود، شخصیت هایی را خلق کردند که برای سال ها در ذهن مخاطب ایرانی ماندگار شدند. هر کدام از آن ها، با ایفای نقشی کلیدی، به غنای داستان و باورپذیری روایت کمک شایانی کردند:

• خسرو ضیایی در نقش ناصر: او نقش اصلی فیلم را ایفا می کند، رزمنده ای که با وجود عشق و علاقه به همسرش، وظیفه خود را در قبال وطن مقدم می شمارد و برای آن فداکاری های بسیاری می کند.
• عطاءالله سلمانیان در نقش احمد: همرزم باوفای ناصر که در طول داستان، با او همراهی می کند و نقش مهمی در نجات او ایفا می نماید.
• مهرداد خوشبخت در نقش قاسم: یکی از رزمندگانی که در عملیات شرکت می کند و سرنوشت تلخی در انتظارش است.
• اردلان شجاع کاوه در نقش محمد: دیگر همرزم ناصر که او نیز همچون قاسم، در راه وطن به شهادت می رسد.
• مژگان بنی هاشمی در نقش عاطفه: همسر ناصر، که نمادی از انتظار، صبر و عشق زن ایرانی در دوران جنگ است.

این بازیگران، با تمام وجود به نقش های خود جان بخشیدند و احساسات شخصیت های جنگ زده را به گونه ای ملموس به تصویر کشیدند که مخاطب را عمیقاً تحت تأثیر قرار می دهد.

جایگاه فیلم در سینمای دفاع مقدس ایران

«گذرگاه» نه تنها یک فیلم جنگی است، بلکه یک سند تاریخی و فرهنگی از دوران دفاع مقدس محسوب می شود. این فیلم، در سال هایی ساخته شد که جامعه ایران به شدت درگیر جنگ بود و سینما به عنوان ابزاری برای به تصویر کشیدن واقعیت ها و تقویت روحیه مقاومت، نقش حیاتی ایفا می کرد. «گذرگاه» توانست با روایتی ملموس و پر احساس از عملیات های جنگی، ایثار رزمندگان و صبر خانواده ها، به یکی از شاخص ترین آثار سینمای دفاع مقدس تبدیل شود.

شهریار بحرانی، با انتخاب داستانی پرکشش و پرداخت هنرمندانه، توانست پیامی فراتر از صحنه های نبرد را منتقل کند؛ پیامی از ایمان، امید، از خود گذشتگی و همبستگی ملی. این فیلم، به نسل های بعدی نشان داد که چگونه جوانان این مرز و بوم، از جان خود گذشتند تا از خاک وطن دفاع کنند. موفقیت چشمگیر فیلم در گیشه و جذب میلیون ها مخاطب، گواه بر این حقیقت است که «گذرگاه» توانست با قلب و روح مردم ایران ارتباط برقرار کند و به بخشی جدایی ناپذیر از حافظه جمعی سینمای ایران تبدیل شود. این اثر به عنوان یک نمونه ی تمام عیار از سینمای متعهد به ارزش های جنگ، تأثیر عمیقی بر شکل گیری دیدگاه مردم نسبت به آن دوران گذاشت و تا به امروز، جایگاه ویژه ی خود را حفظ کرده است.

کدام گذرگاه را تماشا کنیم؟ (راهنمای انتخاب برای مخاطب)

با توجه به معرفی جامع هر دو فیلم «گذرگاه»، حالا نوبت به انتخاب می رسد. هر یک از این آثار، تجربه ای متفاوت و منحصر به فرد را ارائه می دهند. انتخاب شما بستگی به سلیقه، علاقه و آنچه که از یک اثر سینمایی انتظار دارید، دارد. در ادامه، یک راهنمای ساده برای کمک به شما در این انتخاب ارائه می شود:

• برای علاقه مندان به درام های روان شناختی عمیق، که به بررسی زخم های پنهان روحی، تروما و فرآیند پیچیده ی بهبودی می پردازند، فیلم آمریکایی «Causeway» (2022) با بازی قدرتمند جنیفر لارنس و برایان تایری هنری، گزینه ای بی نظیر است. این فیلم شما را به سفری درونی دعوت می کند و به تأمل در باب ماهیت ارتباطات انسانی و تنهایی وا می دارد. اگر به تحلیل شخصیت ها، فضاسازی اتمسفریک و داستان هایی با لایه های روان شناختی علاقه دارید، این «گذرگاه» برای شماست.
• برای علاقه مندان به سینمای حماسی دفاع مقدس ایران، روایت های پرشور جنگی، و تاریخ سینمای ایران، فیلم ایرانی «گذرگاه» (۱۳۶۵) به کارگردانی شهریار بحرانی، انتخابی درخشان است. این فیلم، شما را به دل جبهه های نقش آفرینی رزمندگان ایرانی می برد و داستانی از ایثار، مقاومت و شجاعت را به تصویر می کشد. اگر به دنبال فیلمی هستید که حس وطن پرستی را در شما زنده کند و شما را با بخشی مهم از تاریخ معاصر ایران آشنا سازد، این «گذرگاه» را حتماً تماشا کنید.

در نهایت، هر دو فیلم «گذرگاه» به شیوه خود، ارزش تماشا کردن را دارند و می توانند تجربه هایی به یادماندنی را برای شما رقم بزنند. تنها کافی است دریچه ذهن خود را به روی این دو جهان متفاوت بگشایید.

نتیجه گیری: دو گذرگاه، دو تجربه سینمایی متفاوت

در این سفر سینمایی که با نام «گذرگاه» آغاز شد، به دو جهان متفاوت اما تأمل برانگیز پا گذاشتیم. یکی، «Causeway» (2022)، درامی روان شناختی از دل هالیوود که با بازی های درخشان جنیفر لارنس و برایان تایری هنری، به عمق زخم های پنهان تروما و جستجو برای التیام می پردازد. این فیلم، با فضاسازی آرام و نگاهی عمیق به روان انسان، مخاطب را به تأمل در باب روابط، تنهایی و فرآیند دشوار بازسازی خویشتن دعوت می کند. تماشای آن، حسی از همذات پنداری عمیق با شخصیت هایی که در تلاشند از «گذرگاه»های سخت زندگی عبور کنند، در بیننده ایجاد می کند.

و دیگری، «گذرگاه» (۱۳۶۵)، فیلمی حماسی از سینمای دفاع مقدس ایران که روایتگر رشادت ها، فداکاری ها و ایثار جوانان این مرز و بوم در سال های پرالتهاب جنگ است. این فیلم به کارگردانی شهریار بحرانی، نه تنها یک داستان جنگی است، بلکه بازتابی از روح مقاومت و ایمان یک ملت در برابر سختی هاست. این «گذرگاه»، پلی به سوی خاطرات جمعی یک نسل و یادآور ارزش هایی است که در تاریخ معاصر ایران ریشه دوانده اند.

این دو فیلم، هر کدام با زبان و لحن خاص خود، مخاطبان را به سفری دعوت می کنند که پایان آن، تجربه ای عمیق و ماندگار است. تمایز میان این دو «گذرگاه»، به ما یادآوری می کند که سینما چقدر می تواند متنوع و غنی باشد و چگونه یک نام مشترک می تواند دریچه ای به سوی مفاهیم و روایت های کاملاً متضاد بگشاید. انتخاب تماشای هر یک، به ذائقه ی شما بستگی دارد، اما هر دو، به نوبه خود، ارزش تماشا و تأمل را دارند. امیدواریم این مقاله، راهنمای مناسبی برای کشف و لذت بردن از این دو اثر سینمایی باشد و شما را به تماشای هر دو فیلم بر اساس سلیقه و علاقه شخصی تان تشویق کند.